مشخصات، روش های ساخت و اقدامات احتیاطی در ساخت مواد اسپری نسوز

مواد نسوز بدون شکل که می توانند با جریان هوای با سرعت بالا به سطح کار پاشیده شوند و روی سطح کار جذب شوند، مواد تزریق نسوز نامیده می شوند. در اصل، هر نوع مواد ریخته گری یا هر نوع مواد و مواد پمپاژ خود جریان را می توان به عنوان ماده پاشش خشک یا ماده پاشش مرطوب استفاده کرد، فقط باید ترکیب اندازه ذرات آن و نوع و مقدار مواد افزودنی را تنظیم کرد. مواد نسوز نسوز نوعی مواد نسوز بدون شکل است که نوع جدیدی از مواد نسوز با سیالیت خوب پس از افزودن آب و هم زدن بدون پخت و تشکیل فشار می باشد. ساختار بنایی آن دارای اتصالات کمی، یکپارچگی قوی، هوابندی خوب است و می تواند از نفوذ پودر جلوگیری کند. در عین حال، در مقایسه با محصولات نسوز سنتی، مواد نسوز جت دارای ویژگی های زیر است:

(1) لنگر انداختن آن آسان است و می تواند به طور موثری از بیرون زدگی دیوار جلوگیری کند.

(2) ساخت و ساز راحت است، شدت کار کم است، راندمان سنگ تراشی بالا است، و مکانیزاسیون ساختمان کوره قابل تحقق است.

(3) زمان تحویل کوتاه است و موجودی و هزینه را می توان بر این اساس کاهش داد.

مواد انفجار نسوز به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند که برای استفاده همه جانبه از منابع مناسب است. معمولاً به مواد دانه ای که این ماده را تشکیل می دهند سنگدانه نسوز و مواد پودری را مواد افزودنی (پودر نسوز یا پودر ریز) و همچنین چسب و مواد افزودنی می نامند.

1. روش ساخت مواد نسوز پاشیده شده

با توجه به وضعیت مواد پاشیده شده بر روی بدنه آستر (صورت کار) می توان آن را به دو دسته روش تزریق مواد سرد و روش تزریق مواد مذاب یا نیمه مذاب تقسیم کرد. دومی شامل روش های زیر است.

روش اسپری شعله: مواد را با شعله گاز پروپان روی پوشش کار اسپری می کنند. در طول فرآیند پاشش، در اثر دمای بالا، مواد در حالت مذاب یا نیمه مذاب قرار می‌گیرند، مستقیماً روی پوشش با دمای بالا اسپری می‌شوند و روی سطح آستر جذب می‌شوند. در گذشته برای تعمیر آسترهای کوره استفاده می شد، اما دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد.

روش اسپری پلاسما: ماده به حالت یونی پاشیده می شود که به ندرت در مواد نسوز استفاده می شود.

روش پاشیدن سرباره: مانند پاشیدن سرباره مبدل برای محافظت از کوره، مخلوط مواد نسوز و سرباره با استفاده از لنج اکسیژن با فشار بالا بر روی سطح مبدل دمیده و پاشیده می شود. این فناوری کلیدی برای بهبود عمر پوشش مبدل است.

روش اول متداول ترین روش سمپاشی است که شامل روش سمپاشی خشک و روش پاشش مرطوب است.

روش جت خشک: فرآیند عملیاتی دستگاه جت خشک. مواد خشک از سیلو وارد درام پارچه ای دوار می شود. درام پارچه ای با زاویه خاصی می چرخد. پورت بالایی و کانال هوای کمپرسور به مجاورت نازل منتقل می شود تا آب را ملاقات کند. پس از اینکه مواد با آب موجود در نازل مخلوط شد، به آستر کاری اسپری می شود. برتر. قسمت اعظم مواد خارج شده بر روی پوشش کار جذب می شود و بخشی از آن پس می زند و روی زمین می افتد. مقدار مواد از دست رفته در اثر بازگشت مجدد اهمیت زیادی در ساخت نسوز پرتاب شده دارد. معمولاً از نرخ برگشت برای نشان دادن عملکرد جذب ماده خارج شده استفاده می شود. هرچه نرخ بازگشت کمتر باشد، بهتر است. فاکتورهای زیادی بر نرخ بازگشت تأثیر می‌گذارند: عمدتاً از جمله میزان آب، فشار باد و حجم هوا.

روش پاشش مرطوب روشی است که در آن ماده ریخته گری با سیالیت خوب از طریق خط لوله به نازل پمپ می شود و توسط جریان هوای پرفشار در نازل بر روی پوشش کاری اسپری می شود. این فرآیند شامل چهار مرحله اصلی است: اختلاط، پمپاژ، پاشش و انجماد. فرآیند اختلاط و پمپاژ تفاوت چندانی با مواد ریخته گری معمولی و مواد پمپاژ ندارد و نیاز به اختلاط یکنواخت و عملکرد پمپاژ خوب دارد.

در گذشته از ساخت اسپری بیشتر برای تعمیر آسترهای کوره استفاده می شد، در حالی که از اسپری مرطوب می توان مستقیماً برای آستر استفاده کرد. به طور مستقیم می توان از آن برای ساخت لنت و پوشش کوره کوره های مختلف استفاده کرد. مزایای آن فرآیند ساده، بدون قالب، هزینه کم و سرعت بالا است.

2. مواردی که در روش اسپری نیاز به توجه دارند

(1) هنگام اتخاذ روش اسپری خشک باید به موارد زیر توجه شود:

مقدار آب اضافه شده باید مناسب باشد: اگر مقدار آب اضافه شده خیلی کم باشد، مواد به خوبی خیس نمی شوند و مواد خشک به راحتی برگشت داده می شوند. اگر مقدار آب اضافه شده بیش از حد زیاد باشد، پوشش تشکیل شده در اثر پاشش مستعد جریان است که همچنین ظرفیت جذب را کاهش می دهد.

فشار هوا و حجم هوای اسپری باید مناسب باشد: هنگامی که ذره بیش از حد بزرگ است، تاثیر ذرات روی سطح اسپری بسیار زیاد است و به راحتی می توان آن را برگشت داد. اگر خیلی کوچک باشد، مواد چسبندگی کافی به مواد ندارند و به راحتی از بین می روند.

فاصله و زاویه بین نازل تفنگ اسپری و سطح اسپری شده باید مناسب باشد: از نیروی پاشش مواد به سطح پاشش شده خیلی زیاد یا خیلی کم خودداری کنید. تفنگ اسپری باید به سمت بالا و پایین، چپ و راست حرکت کند تا از ضخامت یکنواخت لایه اسپری شده اطمینان حاصل شود.

ضخامت هر اسپری نباید خیلی ضخیم باشد: خیلی ضخیم به راحتی جدا می شود، معمولاً بیش از 50 میلی متر نیست.

پلاستیک و انعقاد مواد را کنترل کنید: این ماده می تواند به خوبی روی پوشش اسپری جذب شود و می تواند به سرعت جامد شود تا استحکام خاصی به دست آید.

(2) عوامل زیادی وجود دارد که بر روش جت مرطوب تأثیر می گذارد. اصلی ترین آنها به شرح زیر است:

ترکیب مواد اسپری ابتدا باید دارای ترکیب اندازه ذرات معقول، نسبت سنگدانه به ماتریس و رطوبت باشد. با هماهنگی مناسب می توان قسمت ماتریس را بهتر به سطح ذرات بچسباند. لایه چسبندگی نباید خیلی ضخیم یا خیلی نازک باشد تا اطمینان حاصل شود که ذرات می توانند انعطاف پذیری خوبی داشته باشند و زمانی که روی لایه مواد پاشیده می شوند به لایه ماده بچسبند. فلوکولانت های رایج مورد استفاده عبارتند از: آلومینات سدیم، سیلیکات سدیم، پلی سدیم کلرید، کلرید کلسیم، سولفات آلومینیوم، سولفات کلسیم پتاسیم و غیره.

اگر فشار جت و سرعت هوای جت خیلی کم باشد، ذرات به خوبی به مواد نمی‌چسبند و اگر خیلی بزرگ باشند، به راحتی برگشت می‌کنند.

فاصله و زاویه بین تفنگ اسپری و بدنه اسپری شده تأثیر خاصی بر میزان چسبندگی لایه ماده دارد.